We waren een weekje op Kreta, in Kalyves om precies te zijn, in een heerlijk huisje met zwembad en uitzicht over de  mooiste zee van de wereld. We hadden van te voren van alles gelezen – ik las zelfs Mythos van Stephen Fry om zeker te weten dat ik Zeus & Co zou herkennen bij een ontmoeting. Al gauw bleek dat we meer plannen dan tijd hadden, als we tenminste ook nog wat wilden ontspannen. De Artemis Apartments gaven ons een heerlijke pied-a-terre met elke ochtend gegarandeerde zonsopgang.  We hebben alle restaurants in Kalyves geprobeerd, waarbij Kymata onze favoriet werd. Mocht je toevallig in de buurt zijn….

We hadden een maf autootje gehuurd, dat niet dicht kon, en daarmee ‘sjeesten’ we over het eiland. Naar de Imbroskloof bijvoorbeeld. Dat was een leuke wandeling en acht Griekse kilometers zijn er ongeveer 6,5 op mijn horloge. We kwamen een kudde geiten tegen en we waren op het eindpunt voor we het wisten. Een busje bracht ons terug over wegen die nog niet allemaal klaar waren.

Op Kreta zijn er nogal wat kleine ‘folklore’museums. Een paar kamers, waarin je de alledaagse dingen uit het leven kunt bekijken of een bijzonderheid van de streek. Daarom bezochten wij Gavalohori, dat ook zo’n museum heeft. De beschrijving is uitgebreider dan de werkelijkheid, maar er was mooi met zijde geklost kantwerk te zien: kapanelli. En mooi borduurwerk of weefwerk.

Hoogtepunt was Heraklion. Niet de stad, maar het archeologisch museum. Ooit op Cyprus heb ik me al verbaasd over de schoonheid en de moderniteit van superoud aardewerk en dat kon ik hier opnieuw doen. Zulke mooie motieven! Heel bijzonder vond ik een discus met tekens uit de Minoische tijd die LinearA worden genoemd: nooit ontcijferd. LinearB is de voorloper van het Grieks. En wat zijn de beeldjes van de  slangengodinnen prachtig! Na het museum gingen we naar de ruïnes van het paleis van Knossos. Toch viel dat na alle pracht in het museum een beetje tegen… ook al omdat er delen dicht waren door covid19.

Op de laatste dag bezochten we Chania nog een keer, dat is zo’n leuke stad, zelfs als je ook op straat een mondkapje moet dragen.  De Grieken zijn namelijk erg serieus en streng in het binnen de perken houden van het virus. We lunchten bij Restaurant Paka, en genoten van de ontspannen sfeer en het heerlijke uitzicht.

Ineens is het allemaal weer voorbij… realiseer je je dat je pas iets meer dan een week terug bent en dat het lijkt of het jaren geleden was dat je op dat terrasje zat te genieten van je heerlijke Griekse salade en boureki. Dat het covidleven al weer zijn beloop heeft en er dit jaar vast geen andere buitenlandse reisjes inzitten. Ik koester mijn Griekse herinneringen dus maar.