Bach en de Koninklijke Wachtkamer op CS Amsterdam, is er een beter combinatie mogelijk? Niet, dacht ik, toen ik de winactie zag op Facebook. Meedoen! Minstens drie keer per week kom ik er langs en ik was stikbenieuwd hoe het er van binnen uit zou zien. Daar een soloconcert te mogen meemaken van violist Shunske Sato, de nieuwe artistiek leider van de Nederlandse Bachvereniging is toch wel een bijzonderheid. Zaterdag 22 september hadden we nog vrij. Dus ik deed mee. En ik won twee kaartjes.

De Koninklijke Wachtkamer is koninklijk en zeer Cuypers (en Van Gendt, de architect van een huis waar ik 20 jaar in heb gewoond).  Hoog, maar eigenlijk niet zo heel groot. Willem III vond de ruimte dan ook niet koninklijk genoeg. Ik wel. Speciaal om via een rode loper door de gouden toegangshekken te gaan. We zaten vrij vooraan en dat maakte het concert helemaal speciaal. Zo dicht bij een violist in zo’n intieme ruimte had ik nog nooit gezeten. De muziek komt letterlijk direct bij je binnen. Mattheis (Passagio rotto), Westhoff (4e suite in C groot), F.W. Rust (Gigue uit 1e sonate in D Groot) en natuurlijk Bach: Tweede sonate in A klein (BWV 1003) en de Ciaconne uit de Tweede partita in D klein (BWV 1004). Zo’n heftig stuk dat er een snaar sprong. Sato bleef er nogal cool onder en ging even later door met een nieuwe snaar.

Tussendoor vertelde Ton Honing (Manager Representation NS) over de Koninklijke Wachtkamer en de zorg van de NS hiervoor. Na afloop kregen we een bijbel over Koninklijke Wachtkamers mee.

Zielstevreden liepen we naar huis. Daar konden we niet anders dan de Mysteriensonaten draaien van Bach’s voorganger H.I.F. Von Biber. Dat was trouwens ook passend in het programma geweest.

NS en Nederlands Bachvereniging, maar vooral Shunske Sato: dank jullie wel voor een fantastische avond!