We waren in Helsinki. De een een paar dagen voor werk en daarna vrij. Ik alleen vrij. Pensionista, hè. Het weer was niet om over naar huis te schrijven. Grijs en miezerige regen. Maar verder is Helsinki / Finland heerlijk. Ik ging met het uitmuntende openbaar vervoer naar een buitenwijkse wolwinkel. Zie het winkelhoekje hieronder. Paradijsje.

We gingen naar de opera ‘Die Tote Stadt’ en dat was prachtig. Een inventieve mooie regie en goede stemmen. Ontroerend. We hadden een topavond. Nog een glaasje drinken na afloop is in Finland een beetje een dingetje: je betaalt een vermogen voor een glas wijn. Maar water is altijd en overal gratis.

We aten bij restaurant KuuKuu (waar de wijn ook duurder is dan het eten) en genoten van de schitterende en gezonde (!) gerechten. De geroosterde knolselderij en de pompoencake met drop zal ik niet zo heel snel vergeten. Lekker!

Overal in de stad kwam ik deze vrouw tegen:

Het is een zelfportret van Helen Schjerfbeck en ik vond uit dat haar werk in het Ateneum Museum hing. Daar gingen we naar toe om te ontdekken dat er geen enkel zelfportret thuis was, omdat het allemaal in London hing.

We bezochten Kauppatori, en de Vanha Kauppahall, de Centrale Bibliotheek – waar breiuurtjes worden georganiseerd en waar naai- en lockmachines staan voor openbaar gebruik! – de Uspenskin katedraali en de Tuomiokirkko of te wel de Domkerk. We hadden een huis met een sauna en daar warmden we op na onze tochten.

De taal is niet te doen (15 naamvallen). Verder dan ‘Kiitos’ – dank je wel – en Moi / Moi moi – hallo en bye bye –  heb ik het niet gebracht. Maar iedereen spreekt Engels en blijft aardig.

We deden sowieso meer niet dan wel – de eilanden, de natuur – dus we moeten terugkomen. Graag, want Helsinki is een fijne stad, met veel vriendelijke en relaxte mensen.