Met mij gaat het goed hoor, gezond en ik schrijf en brei me een slag in de rondte. Maar deze week bekroop me toch een zwaar gevoel….
We zouden namelijk beginnen met de ‘grote’ repetities voor Het Monster van Minos. De ‘kleine’ repetities met alleen ons volwassenenkoor, waren op 1 februari gestart en vanaf 15 maart al gestopt. De dirigent, de repetitor Hans Veldhuizen, Ineke ‘van de opera’ stuurden ons op 10 mei, de dag dat de eerste monsterrepetitie van het Monster zou zijn, een fantastisch lief en bemoedigend filmpje…. maar ja, het is en blijft niet doorgaan. Amsterdam wordt dit jaar niet aan het internationale rijtje opvoeringen toegevoegd. En ik maak niet mijn debuut in een ‘bewegend’ koor op het podium van de Nationale Opera. Zucht.
Natuurlijk kan ik thuis een moppie zingen. Maar dat is toch een heel andere beleving dan aangemoedigd en van muzikale aanwijzingen voorzien met een groot koor klank maken en daarin worden opgenomen. In je eentje in de badkamer is geen vervanging.
In een wilde bui heb ik me opgegeven voor figuratie in de opera Carmen. Het figureren leek me enig, de opera zou ik wel doorheen komen (Carmen staat samen met de Aida helemaal onderaan mijn lijstje van ‘fijne opera’s). De repetities daarvoor zouden eind maart zijn begonnen, de première zou deze week zijn en de voorstellingen zouden de komende weken zijn. Dus niet.
En vandaag? Vandaag zouden we naar Valencia vliegen voor een korte vakantie. Spaans oefenen. In het Spaanse zijn. Meegevoerd worden in het Spaanse: de sfeer, de levendigheid, het tempo. Voor zondag hadden we in Palau de les Arts Reina Sofia – dat prachtige gebouw – kaartjes voor het concert van mijn all time favourite Joyce Didonato. Maar ja, die zingt ook alleen thuis in haar Amerikaanse woonkamer en het Palau heeft alle voorstellingen moeten aflasten.
Om kort te zijn: ik vind het een beetje een zware week…. Me vanavond maar laten troosten door alle filmpjes en films van eerdere uitvoeringen van het Mahler Festival (ook afgelast). Ik hou hoop voor de toekomst en heb gewoon mijn abonnementen voor volgend jaar gereserveerd.
Voel helemaal met je mee.
Van de week mailde de coördinator van mijn leesgroep of wij specifieke data wilde doorgeven voor komend lees seizoen waarop wij al een afspraak zouden hebben staan ivm vastleggen van de beoogde ruimte. Iedereen mailde terug met de boodschap ” lege agenda” .Ik werd er heel treurig van.
Hartelijke groet,
Igna
Virtuele knuffels voor jou. Andere afzeggingen maar ook de leegte van het nix hier