Trailer Cinderella

Donderdag 13 december 2012, was de première van Cinderella van Het Nationaal Ballet. In de redactie van het Magazine van Het Ballet leefden we daar al een tijdje naar toe. Het resultaat was nog mooier dan gedacht. Decors, kostuums, licht … het is een groot feest. Anna Tsygankova was een geloofwaardige Assepoester. Ze bracht verdriet en blijheid over en het bewegingsidioom van Wheeldon leek voor haar gemaakt. Matthew Golding was een kwajongensprins Guillaume. Ze trouwen jong in sprookjes en dus klopte het helemaal dat hij tot zijn ontmoeting met Cinderella niet meer deed dan met zijn beste vriend Benjamin, Remi Wörtmeyer – wat kan die jongen dansen! – ronddollen. Larissa Lezhnina ontpopte zich als stiefmoeder tot een waar komisch talent. En dat kunnen we ook zeggen van de stiefzusters Edwina (Megan Zimny Gray) en Clementine (Nadia Yanowsky).

Wheeldon heeft het verhaal van Grimm gebruikt en allerlei mooie symbolen neergezet op het podium. (Het stuk dat ik over de sprookjesachtergrond schreef, houden jullie nog even te goed, want ik heb even geen idee hoe ik mijn gewone website moet bijwerken.) Hij heeft eigentijdse karakters gemaakt die je meenemen in een sprookjesbestaan. En dat is mooi. Drie akten lang verlies je jezelf in de wondere en warme wereld waar uiteindelijk alles goed komt. Ik zou er wel elke avond naar toe willen… en gelukkig mag ik nog twee keer.

De muziek is van Prokofiev en dat had ik al een tijdje op mijn iPhone. Wat zei Sergei zelf over zijn muziek? “Wat ik vooral met de muziek van Assepoester wilde uitdrukken, was de poëtische liefde van Assepoester voor de prins, de geboorte en de bloei van die liefde, de obstakels op zijn weg en tenslotte de in vervulling gegane droom. Het sprookje bood een aantal fascinerende problemen voor mij als componist – de magische atmosfeer rond de toverfee petemoei, de twaalf fantastische dwergen die uit de klok springen als deze twaalf slagen geeft en zij de chechotka (een soort tapdans) dansen om Assepoester eraan te herinneren dat ze gauw naar huis moet gaan; de snelle scènewisseling wanneer de prins in wijde omtrek op zoek gaat naar Assepoester; de natuurpoëzie die wordt uitgebeeld door de vier feeën die de vier jaargetijden uitbeelden… ik probeerde de diverse personen – de lieve, weemoedige Assepoester, haar timide vader, haar slecht gehumeurde stiefmoeder, haar zelfzuchtige, nukkige zusjes, de gepassioneerde prins – zodanig in de muziek te karakteriseren dat de luisterende toeschouwer optimaal kon meeleven met hun lief en leed.” Ik geniet van zijn slepende melodielijnen en zijn meeslepende walsen.

Moraal van dit verhaal? Eigenlijk vind ik dat iedereen naar Cinderella moet. Maar, alle voorstellingen zijn al zo goed als uitverkocht (bijzonder!) en dan moet je weer 2 jaar wachten. Want na deze Amsterdamse cyclus gaat alles (decors, kostuums, etc.) naar San Francisco en het komt niet op tijd terug om de kerst van 2013 te halen. Het is dus nu of pas over twee jaar. Als je geen kaartjes meer kunt krijgen: word vriend van Het Nationaal Ballet op Facebook (of nog beter in het echt) en je bent sneller van alles op de hoogte zonder dat je achter het net hoef te vissen.