Het was even wennen na zo’n heerlijke vakantie, maar er was zoveel te doen in september dat het voorbij was voor ik het wist. Natuurlijk, het werk begon weer en zo’n start van een nieuw studiejaar is altijd heftig. Dit doen, dat doen, zus doen en zo doen. Het culturele seizoen ging direct van start. Op 5 september genoten we intens van Claudio Monteverdi’s Orfeo in het Muziektheater. De choreografe Sasha Waltz was verantwoordelijk voor de regie. Zij houdt zich de laatste jaren bezig met crossovers tussen opera en ballet en ook haar Orfeo was prachtig voor oog en oor. Zulke mooie bewegingen, prachtige zang. Het ontroerde diep.
Maar ook mijn Zing en Beleef cursus in Het Concertgebouw begon. Weer onder de bezielende leiding van Hans Veldhuizen en dit keer over Mozart. We zingen rondom het Requiem. Mozart zingen is geweldig: als het lukt word je opgenomen tussen alle stemmen en beland je van puur geluk in de kroonluchters van de koorzaal. Zingen…
Philippe Jaroussky verstaat die kunst als geen ander. Een engelachtige stem met een duivelse muzikaliteit. Daar kun je alleen maar van genieten. We bezochten het concert van hem en dirigente/mezzosopraan Nathalie Stutzmann op 14 september in de Anton Philipszaal in Den Haag. Prachtige zaal trouwens, wel een beetje ‘ongezellig’. Hier had je gewoon bij moeten zijn en als je Philippe Jaroussky nog nooit hebt gehoord, neem dan de tijd om naar deze film over zijn muziek en zijn zang te kijken (duurt 1 1/2 uur).
We bezochten een televisieopname van Pauw (kun je ook doen, leuk) en we brachten een paar uur door op Unseen, fotofair (we waren niet erg onder de indruk).
Waar we wél erg van onder de indruk waren: de Gurre Lieder van de Nationale Opera (DNO kan nu al niet meer stuk zeg, wat een begin van het seizoen). Schitterende enscenering, fantastisch gezongen. Kijk zelf maar:
