Me and my Pfaff maakten een rokje. Eigenlijk was het meer zo dat ik de dingen fout deed en mijn Pfaff deed ze goed. Ik wilde mijn favoriete rokje kunnen maken. Dat is een rokje dat in theorie niets voorstelt. Het is van stretch, het heeft een voor- en een achterkant en een band. Meer niet. Probleem 1 was de stretchstof. Daar had ik nog nooit mee gewerkt, want ik had nog nooit een machine gehad die dat aankon. Probleem 2 was het patroon. Ik had nog nooit zonder patroon iets gemaakt. O.k., wat fout kon gaan ging fout, maar ik heb voor 11 euri 95 aan stof heel wat geleerd. Dat je niet met kleermakerskrijt op stretch kunt werken, welke steken mijn Pfaff heeft voor stretch en wanneer ik wat moet gebruiken, hoe ik een naald moet verwisselen in my Pfaff, dat je stretch meteen moet afwerken, omdat zigzaggen achteraf niet werkt, dat een beleg geen band is. Het rokje is scheef, maar dat geeft niet, want dat ben ik ook. En de zoom is recht, dus je ziet het niet. En ik koop na de vakantie gewoon weer een metertje van die stof en ik probeer het met al mijn opgedane kennis nog een keer. Opmerkelijk: het rokje zit superlekker.
