Tussen mij en onze auto bestaat een haat-liefdeverhouding. Zozeer dat ik er al tijden niet echt meer in rijd. Omdat op die manier je zelfstandigheid een aardige knauw krijgt ben ik angsthaasrijlessen gaan nemen. De uitslag was duidelijk: u heeft een goede voertuigbeheersing, u rijdt veilig, u rijdt alert, er zit iets tussen uw oren. Klopt, een heel hoofd vol spookgedachten. Maar het heeft wel geholpen. Om er nog een laagje zekerheid bovenop te doen hadden we ons ingeschreven voor een bijzondere training remmen en slippen en zo. Daar had ik al de hele week buikpijn van en op de dag zelf wilde ik eigenlijk niet meer. Toch meegegaan… ik kan altijd nog toeschouwer zijn, dacht ik. Maar… dankzij de support van Eric van Prodrive Training en mijn eigen man vond ik mijzelf ineens achter het stuur van de auto op een spekgladde weg. Ik kan dat aan… ! Een noodstop kan ik ook maken en iets ontwijken. Dat geeft weer een stuk meer zelfvertrouwen. Enne… ik vond het best een beetje leuk, al was ik doodmoe aan het eind.