Elke keer als ik iets moois zag, iets moois hoorde, iets moois maakte, dacht ik: bloggen, blog er eens over. Maar dan was er alweer het volgende mooie. Dat is sinds begin maart anders. Het virus heeft ons lamgelegd (als het ons niet heeft ziek gemaakt) en legt ons social distancing op. Het is stil bij de Nationale Opera- en Ballet, het is stil in het Concertgebouw, het is op alle podia stil. Al mijn zanggroepen en repetities zijn gecanceld.
De theaters vinden langzaam wegen om naar buiten te komen. Wij keken dus afgelopen zaterdag thuis naar de wereldpremière van Ritratto, een opera van Willem Jeths over het Luisa Casati.
Ook het Concertgebouw manifesteert zich online en voor iedereen in samenwerking met andere concertzalen. Op hun facebookpagina staat het hele programma. Muziek is nu meer dan ooit nodig! Het is geen overbodige luxe. Als je ziek bent, troost muziek. Als je bang bent, troost muziek.
In ‘Langs de lijn’ horen we regelmatig wat de consequenties zijn voor de sporters. Maar er is geen ‘Langs de barre’, waarin we horen hoe het met de dansers gaat. Een grand jete en l’air is best wel lastig in de huiskamer, maar “rise and balance” in plié en port de bras met Ernst Meisner van het Nationale Ballet lukt prima. To all dancers in the world.
Verder is sock madness vooral een digitale competitie en brei ik me een ongeluk. De kwalificatie is gelukt. Nu door ronde 1 komen. In de teams merk je dat het virus wereldwijd heeft toegeslagen. Blijf thuis en brei. Stay at home and knit. Of kook. Ik maakte gisteren eten uit Cyprus: pompoen met gedroogde kersen, een recept dat de Hippe Vegetariër (sorry, ik heb de naam niet verzonnen) op haar site zette. Beetje veel werk, maar dat is nu geen probleem.
Stay at home. Blijf binnen. Stay safe. Hou het gezond.
