Ode aan de Meester

Meer bloggen. Het is zo vaak een goed voornemen. Vorig jaar dacht ik het. En toen had ik heel veel tijd door een ongelukkige combinatie van burn out en astma. Nu heb ik de gedachte weer, maar werk weer drie hele volle dagen (en dat valt niet altijd mee). Toch proberen? Toch proberen!

Afgelopen vrijdag 15 september waren we bij de premiere van Ode aan de Meester. Een programma met vier (op onze avond vijf) choreografieën van Hans van Manen. De laatste – Vijf Tango’s – is 40 jaar oud, maar spettert als een jonge blom. Leerden we toen de tango’s van Piazzolla kennen? De jongste choreografie is On the Move van 1992, indertijd voor het NDT gemaakt. Daartussenin vind je Symphonieën der Nederlanden (op muziek van Louis Andriessen) en Sarcasmen. Dat zag ik in 1981 met Rachel Beaujean en Clint Farha. Spectaculair. Nu waren het Igone de Jongh en Marijn Rademaker. Ook spectaculair. Als cadeautje voor de verjaardag van de nu 85-jarige Maestro danste Ballett am Rhein, Martin Schläpfer, Alltag. En voor ons was er nog de violiste Liza Ferschtman in het 1e vioolconcert van Prokofjev en het Sexteto Canyengue van Carel Kraayenhof in de tango’s. De koning en koningin kwamen ook op het verjaarsfeestje. Trouwens. Heeft ze bij de tango’s weer een traantje weggepinkt?

Het was een prachtige avond. Afwisselend en spannend. Het maakt ook zo mooi duidelijk waarom Van Manen een topchoreograaf is. Heldere lijnen, precies en energiek! Gaan als je kunt.