Mijn laatste werkende jaar is ingegaan en qua werk kan me dat niet snel genoeg afgelopen zijn. Na een burn out, een winter lang astma tot gediagnosticeerd werd dat het dit was en ter afsluiting een hernia, wisten ze op de hogeschool blijkbaar niet meer wat ze met me aan moesten. Ik ben er verdrietig om geweest, boos, ik heb geprobeerd de zaken te keren… maar nu? Blijkbaar ben ik al weg… dus ik breng de werkdagen door met klusjes (als ze er zijn) en de niet werkdagen ben ik een zeer actieve prepensionada. Halverwege de maand juli van dit jaar gaat dat over in voor-alijd-vrij. Alle officiële zaken zijn al gebeurd, pensioen is aangevraagd, zelfs AOW. Voor het eerste van mijn leven ga ik geld krijgen in plaats van verdienen.

Om de tijd snel te laten gaan, plan ik halverwege elke maand van dit jaar iets erg leuks. In januari gingen we dus met een groep breimeiden van Stitch ’n Bitch De Pijp naar Drente. Van alles doen (en laten). Kitty heeft me daar zowaar brioche geleerd. Elke dag een paar toeren en ik hoop dat ik zo ooit toekom aan meer dan suf in het rond breien. Het is niet een steek die me aan komt waaien.

In februari bracht ik met ‘oudste’ vriendin een weekend door in haar Friese huis. We hadden geluk met het weer en zaten zelfs voor het eerst van dit jaar buiten in de zon. En Friesland is mooi. Rustgevend mooi.

Maart was een heugelijke maand. Ik gaf voor de eerste keer een Absolute Beginners cursus breien bij Hooks&Yarn. Vier meiden leerde ik breien. En dat lijkt simpel, maar is het helemaal niet. Zeker als je het zelf ongeveer blind kunt. En er was resultaat. Ze bleven alle vier tot het eind en produceerden allemaal het eindproduct. Zij blij, ik blij.

Mijn salaris voor de beginnerscursus heb ik in ‘natura’ ontvangen. Een prachtig DMC kastje, zodat ik eindelijk mijn borduurgarens mooi kon opbergen.

Halverwege maart gingen man en ik naar Madrid. Het was heerlijk weer, we hebben genoten en de Spaanse lessen beginnen tot iets te leiden. Ik durf te vragen waar de ingang is, waar de wc is en waar de wc is.

En nu is het al april en kijken we uit naar ons reisje Portugal en Badajoz Spanje…. Semana Santa! Sock Madness is in volle gang; het wachten is op ronde 2 en ik hou me bezig met mijn guilty pleasure: kruissteekjes borduren. Een is superleuk, maar plaatje pas als het ontvangen is… En dit werkje moest ook eens af, dat lag al maanden op een paar steekjes te wachten.

Waterig Weens zonnetje

Wat een stad! Wenen. Vienna. Een en al kunst, literatuur en muziek… en toeristen. Elk café dat in een boekje staat kun je beter van je lijstje schrappen, tenzij je een uur in de rij wilt staan voor een kopje koffie. Trouwens, voor alles wat in een boekje is genoemd, staat een rij. Gelukkig hadden wij online kaartjes gekocht voor Brueghel (al moesten we die nog omruilen voor echte kaartjes, wat is er mis met e-tickets?) in het Kunsthistorisch Museum. We verheugden ons op 90 prachtige werken, maar helaas…. de opzet van de tentoonstelling is een gemiste kans. Te druk. Een gekunsteld concept in drie thematische perioden. De nissen met onderzoeks/restauratie materiaal roepen meer vraagtekens op dan antwoorden (onduidelijke foto’s, geen multimediamateriaal en onduidelijke beschrijvingen). De Torens van Babel hangen niet naast elkaar op een ruime muur, maar in een hoek. Erg ruimtebesparend. En dan de vloer: die maakt volcontinu een krakend geluid… lawaai zeg maar…. Toch blij dat we het hebben gezien, we maken onze eigen verbindingen wel.

We bezochten de Stephanskirche, en gingen op zoek naar een lekker, ouderwets warenhuis. Behalve het überdure Steffl vonden we niet echt iets. Wat we allemaal wel vonden: onze tickets voor het Konzerthaus in het vriendelijke ticketoffice, een beetje huis van Freud. En ’s avonds aten we Georgisch in restaurant Tiflis, in de straat van ons hotel. Allebei aanradertjes.

Georgisch voorgerecht

We gingen langs bij Beethoven aan de Mölker Bastei 8 en bij Mozart in de Domgasse 5. Dat is trouwens marketingwise de meest uitgemolken persoon van Wenen. Na alle toeristen, struikel je over hem. We bezochten de Secession, het BeethovenFries van Klimt. Indrukwekkend.

Beethoven’s straat

Uitzicht uit Mozart’s raam – Blutgasse – onveranderd.

Hoogtepunt was ons bezoek aan het Wiener Konzerthaus, waar we de Wiener Symphoniker hoorden in de Negende van Beethoven. Met koor en solisten. Een belevenis.

Wiener Konzerthaus – we waren er echt.

En de mooiste tentoonstelling bezochten we op de valreep in het KunstForum: Faszination Japan – Monet – Klimt – Van Gogh. Schitterend. Mooi opgezet. En zo veel bijzondere werken.

Prachtige Breitner… in privébezit. Wat een geluksvogel.

Wenen… ik wil gauw terug. Voor nog meer muziek, kunst en andere aangenaamheden….

Eindelijk… het is de vijftiende dag van onze vakantie. We zitten in een dorp dat nog net in Spanje ligt: A Guarda. Je zou naar Portugal kunnen lopen en de taal van de mensen lijkt af en toe Portugees. Ik versta de ober niet meer. Er is zee, er is een boulevard, er zijn restaurantjes aan zee. De vogels die je hoort zijn zeemeeuwen. Beneden ons huisje (na vele missers eentje met ruimte en een keuken, eten in een restaurant is een keuze) zit een wolwinkel en ook een straat verderop is er een merceria. Met watermeloenstof. Dat wil ik. Nu is het nacht. Boven ons hoofd stralen sterren, terwijl de mannen in de plaatselijke kroeg naast de wolwinkel steeds harder praten. Zien we Mars vanaf ons grote terras? Ik weet het niet. We zagen vandaag wel veel oceaan en mooie kustlijnen. Mooie bloemen en mooi weer. Lekker eten. Domweg gelukkig in A Guarda.

Morgen zijn we een week weg. We vertrokken op zaterdag, niet eens heel vroeg en brachten de nacht door in Clermont-Ferrand. Door naar Bagneres de Luchon, 2 nachten in hotel Majestic en een majestueuze tocht met de teleporté boven naar de berg. Pyrenez-vous. Veel koeien (bleh), maar ook veel bloemetjes. Een stuk leuker. Door naar Spanje. Prachtige tocht door vreemd landschap. Eindstation: Siguënza, waar we sliepen in het kasteel. En weer door… naar Madrid.

Hier, in Madrid is het definitief te heet. In de zon voel je je gebakken worden. Daar gingen we niet voor. Wel voor de tentoonstelling van Jeroen Bosch in het Prado, want die tentoonstelling hadden we gemist in Nederland. Nou, om eerlijk te zijn… het was hier net zo goed of misschien wel beter. El Bosco kreeg een zee aan ruimte in dit museum. Je had kortom steeds de mogelijkheid om de schilderijen van dichtbij te bekijken. Daarnaast, nieuwe aanwinst in het museum: de Madonna met de granaatappel van Fra Angelico. Wat een pracht, wat een pracht. Dat gouden kleed op de achterkant lijkt in het echt ook wel stof. Te mooi voor woorden. 

Onze laatste dag in Madrid brachten we door in Museo Thyssen-Bornemisza. Daar was een tentoonstelling over Caravaggio. Altijd mooi. En het museum zorgt dat jullie er ook even door kunnen lopen: wandel mee. Maar allemachtig wat hangen er verder nog supermooie dingen in dat museum. We zijn er uren aan het zwerven geweest. Af en toe snel een zaal door en soms even langer blijven staan, bijvoorbeeld voor Magritte’s La clef des champs. Bijna ongelooflijk, dat deze mensen schilderijen konden kopen in deze hoeveelheid . Dan krijg je een spectaculaire collectie. Madrid is een heerlijk relaxte stad. We komen er vast terug.

We hadden een  heerlijke vakantie. Ontspannen en leerzaam, in elk geval op het gebied van wijnen. Maar tegelijkertijd leerden we nog veel meer.

• Dat je beter een Zwitsers jaarvignet kunt kopen voor 45 euro dan via Frankrijk om te rijden naar Italië. Dat is namelijk definitief vele malen duurder.
• Dat Italianen open, gastvrije mensen zijn met veel gevoel voor humor en voor een goed leven. En dat delen ze graag.
• Dat kamperen soms net zo duur kan zijn als het huren van een huisje, tenminste in het dorp Sarteano waar wij zaten.
• Dat Ferragosto echt een groot feest is en dat het leuk en spannend is om dat mee te beleven.
• Dat ik makkelijk in Italië zou kunnen wonen.

Een paar fotootjes van de honderden die ik heb genomen, gewoon omdat ik nog geen afscheid wil nemen van het Italiaanse gevoel. Met excuses voor de rommelige presentatie, geen idee hoe ik dat beter moet krijgen. Komt wel. En nu moet ik mezelf in de lurven grijpen, want morgen begint het schooljaar weer serieus.